Czym nas może zaskoczyć Komisja na DI-2?

Małą statystykę sobie przeprowadziłem. A jakie są Wasze typy?

W zadaniu nr 3 (instrumenty pochodne) Pan układający te pytanie niespecjalnie lubi się powtarzać. Nawet jeśli dany dział kiedyś poruszył (np. swapy) to kolejne pytanie o tenże dział zada w zupełnie inny sposób. Tematy, które jeszcze się nie pojawiły w zadaniu z derywatów, Hull:
- procedura arbitrażu przy implikowanej stopie repo (s. 139)
- uwzględnienie kapitalizacji rocznej przy duration-based hedge ratio (przypis na s. 147)
- uwzględnienie basis risk (s. 103), uwzględnienie convenience yield, cost of carry, etc. (s. 79)
- de facto cały rozdział o strategiach opcyjnych
- rozkład i wariancja w modelu B-S (s. 292), ale nie sądzę by o to zapytali. to bardziej pod DI-1 się nada.
- pokazanie szczegółowo rozlieczenia options on futures (przykłądy z s. 341)
- replikacja opcji na futures (s. 348). w przeszłości pojawiła się replikacja option on spot, więc czemu by option on futures miało nie być? A różnica jest znaczące.
- dynamic delta hedging (s. 370). Hull zapomniał napisać, że r = 0,05, więc dopiero znając tę daną tabelka się zgadza.
- współzależność delta, theta gamma (s. 383)
- gamma, a zmiana wartości portfela (s. 379-380) przy delcie neutral (poruszono temat również w Hull, zarządzanie ryzykiem instytucji finansowych gdzie lepiej to opisano i w eng Hull 8th również lepiej opisano)
- współczynnik rho opcji walutowej, jak i greeksy innych rodzajów opcji które dotychczas nie padły
- stworzenie syntetycznej opcji call
- greeksy w drzewach dwumianowych (s. 406-407)
- rekombinacja i nie przy dywidendach (diagram 15.7, diagram 15.8.)
- metoda zmiennej korygującej (s. 414)
- zad. 5 z s. 422.
- rozdział o obciążeniu modelu B-S
- de facto większość rozdziału siedemnastego

W zadaniu nr 2 (finanse przedsiębiorstw) do tej pory poruszano tylko dwa rodzaje opcji realnych, przy czym jeśli poruszono jeden ich rodzaj to to wcale nie wykluczało, że identyczne nie pojawią się na kolejnych egzaminach. I tak:
Wycena prawa do eksploatacji złoża ropy:
maj 2011
Wycena kapitału własnego i długu jako opcji realnej:
Grudzoeń 2010
Listopad 2008
Maj 2008
Kwieceiń 2006
Marzec 2004

Nie wiem czy od 2004 ten sam Pan układa zadania, ale wniosek i tak jest następujący (uwzględniając nie tylko opcje realne): z zadania nr 2 (finanse przedsiębiorstw) warto przeglądać do upadłego historyczne testy i zgłębić tematykę opcji realnych (rozdział 27. Damodaran), jak i powtarzać sobie rozdziały dotyczące oceny projektów gospodarczych z podręczników Pana Gajdki i Pana Damodarana.


Jakieś ciekawe uwagi dotyczące tych i pozostałych zadań?

Rothbard napisał:

- współczynnik rho opcji walutowej, jak i greeksy innych rodzajów opcji które dotychczas nie padły

Trafiony, zatopiony

Rothbard napisał:

ale wniosek i tak jest następujący (uwzględniając nie tylko opcje realne): z zadania nr 2 (finanse przedsiębiorstw) warto przeglądać do upadłego historyczne testy i zgłębić tematykę opcji realnych (rozdział 27. Damodaran), jak i powtarzać sobie rozdziały dotyczące oceny projektów gospodarczych z podręczników Pana Gajdki i Pana Damodarana.

Trafiony, zatopiony

kozzakk napisał:

ładnie;)
Czy ktoś zrobił zdjęcie dla kartki z członkami komisji albo posiada coś takiego ? Na stronie knf jest jakiś stary skład z Drozdowskim jeszcze..

O ile się nie pomyliłem to sprawa ma się następująco:
kto które zadanie układa:
zad 1. - MSR/MSSF - Ewa Dudkowska
zad 2. - finanse przedsiębiorstw - Jerzy Gajdka
zad 3. - derywaty - Marek Szuszkiewicz
zad 4. - instrumenty dłużne i hybrydowe - Andrzej Stopczyński
zad 5. - analiza portfelowa - Andrzej Rutkowski
ten co zapowiada wszystko to Tomasz Banaszczyk

kozzakk napisał:

www.kongresy.allerhand.pl/prelegenci/andrzej-stopczynski/ - poznaj swego wroga :D
a tak na serio, to z niektórych zadań z obligacji wynikałoby, że autor nie do końca rozumie temat.
CV nakazuje jednak sądzić zupełnie coś innego...

ja myślę, że on doskonale rozumie temat i celowo sprawdza nasze umiejętności kojarzenia różnych zależności i kreatywność, dlatego tak niestandardowo układa pytania, niekiedy wręcz łamiąc obowiązujące zasady (vide obligacja zamienna wyceniona Blackiem-Scholesem), byleby zmusić zdającego do problemowego podejścia do zagadnienia.